ويکي شعرونه
Register
Advertisement

مه مې غزوه لاس لويه خدايه اړوه مې مه
بېرته مې زلمی کړه خپله خدايه زړوه مې مه
مرګ راته پرده ښکاري، نه اړ د يوه غړپ اوبو
ځار دې له لوئۍ شم لويه خدايه وړوه مې مه
لوړ سر مې همداسې موازي غواړم له غرو سره
مه راټيټوه غر دا زما سر، خړوه مې مه
وږی په ګاونډ کې چې له ما سره آرام نشې
مه راکوه شته پروردګاره، مړوه مې مه
ښه په لاس نيوی لکه ديوال ښکارم ولاړ پرځای
مه مې کږوه خالقه خدايه نړوه مې مه
سر او زړه مې دواړه د ځوانۍ له شوره ډک غواړم
مست مې سمندر لره، خالقه سړوه مې مه
نه غواړمه ژوند له کړاونو د زړښت سره
سوال کوم ((سرتېر)) چې لويه خدايه کړوه مې مه

وېشنيزه:عبدالوهاب سرتېر

Advertisement